بعضی وقتا آدم، وقتی که برای خودش می نویسه، بدجور لوس میشه. (مثل همینجا :)
اما بعضی وقت ها این خصوصی و تنهایی بودن، جالبیِ خاصی پیدا می کند یعنی جالب ترش می کند (مثل بعضی جاهای دیگه که نمی گویم)
بعضی ها، اگر توی خودآگاهی شون بلندگو کار بگذاری چیز بانمکی از آب در میاد(1)
و بعضیا اگر استراق سمع کنی، متوجه می شوی که بی مزگی عجیبی در درونشان موج می زند و مرتب تمام سعی وجودی شان در پنهان کردن آن است(2).

من مطمئنا از دسته دومم!!
اما چیزی که مطمئن نیستم این است که اصولا دسته اولی وجود دارد یا نه.