شاید اینها را که می نویسم خالی می شوم پس به این دلیل است که این بار پیش می روم.
شاید گفتار درونی شفاهی خودم بیش از حد بیرحمانه است،
اما چون در بلوگم سعی می کنم حرف های شیک و مثبت و افتخار آمیزم را بنویسم یا اینطوری حرف یزنم، بالاخره ممکن شد که به زبون خوش با خودم حرف می زنم. و تنها زبون خوش می تواند سازنده باشد.
شاید بالاخره تونستم مثل دو تا آدم حسابی، دو کلوم حرف باخودم بزنم
و کم کم دعوا فیصله یافت؟